کربناتها به اشکال مختلف در دسترس هستند: کربنات کلسیم زمین (GCC) یا کربنات کلسیم رسوبی (PCC). دومی دارای اندازه ذرات بسیار ریز و کنترل شده است، به قطر ۲ میکرومتر، مفید در پوشش های کاغذی. این نوع مواد در استخرهای شنا به عنوان یک تصحیح کننده pH برای حفظ قلیایی بودن “بافر” برای جبران خواص اسیدی ضد عفونی کننده استفاده می شود. کربنات کلسیم به طور معمول گچ نیز نامیده می شود زیرا به طور سنتی یادآور گچ تخته سیاه است. گچ تولیدی مدرن امروزه بیشتر به شکل سولفات کلسیم هیدراته CaSO4 و ۲H2O است. کربنات کلسیم زمین بیشتر بعنوان ساینده (هم به عنوان پودر تمیز کننده و هم به عنوان ماده تشکیل دهنده کرمهای تمیز کننده خانگی) استفاده می شود، به ویژه در فرم کلسیت آن که دارای سطح سختی نسبتاً کم ۳ در مقیاس Mohs از سختی مواد معدنی است، و بنابراین شیشه و سایر سرامیک ها، برنز، آهن و فولاد را خراش نمی دهد و تأثیر متوسطی روی فلزات نرم مانند آلومینیوم و مس دارد.